Zasada szufladkowa

Niektorzy wzdrygaja sie na sama mysl, ze smialbym przyczepic im etykietke. Przyznaje, ze robie to - nagminnie. Nie wyobrazam wrecz sobie, ze ktos oprocz noworodka, postepuje inaczej. Juz samo slowo 'czlowiek' jest szuflada, do ktorej wrzucamy kilka miliardow niepowtarzalnych postaci, po czym z duma sami do niej wskakujemy. Nikogo tez chyba nie obraza etykietka zwiazana z plcia, czy moze nawet wiekiem. Wiele osob zgodziloby sie rowniez na bardzo szczegolowa etykietke w postaci CD z ich DNA, DVD z ich wspomnieniami i kartoteke ich akt. Tylko, ze taka etykietka jest zupelnie niepraktyczna oraz budzi natychmiastowy sprzeciw tych samych osob, gdy tylko poruszana jest kwestia jej publikacji.

Niektorzy zdaja sie jednak lekac wrzucenia do nieprawidlowej szuflady, badz potraktowania w jednaki sposob co pozostalych sublokatorow danej przegrodki. Pierwszych nie rozumiem. Drudzy wydaja mi sie niesprawiedliwi.

Przede wszystkim, powszechne jest chyba bledne przeswiadczenie, ze raz przylepionej etykietki nie da sie zerwac. Byc moze jestem za mlody by to ocenic, ale patrzac po sobie, wiem, ze codziennie zmieniam swoje zdanie na temat srednio jednej osoby. Wam tez polecam pogadac sobie z kims malo Wam znanym - z reguly czeka Was mile zaskoczenie.

Moze termin 'zaszufladkowanie' kojarzy sie z PRLowska biurokracja, w ktorej dokument po wyladowaniu w szufladzie, byl juz stracony dla swiata? To jeszcze moge zrozumiec, ale 'etykietowanie' to raczej wymysl kapitalizmu, a kazdy wie, ze metki przekleja sie po kilka razy i to glownie z okazji promocji.

duzo mowi o czlowieku, kogo ma na mysli, mowiac 'nie wszyscy przyszli'

Konczac ten przydlugi wstep na temat dynamicznie przydzielanych etykietek i rownie dynamicznej partycji rzeczywistosci na pojmowalne kategorie, chcialbym podzielic sie odkryciem trzech nowych szufladek.

Nosza one magiczne nazwy: Prosze, Dziekuje i Przepraszam. A oto jak sie wpada do jednej z nich: pisze sie jakas bzdure na tablicy, potem ja te bzdure zauwazam i mowie gdzie jest blad, a wtedy Wy ten blad poprawiacie i mowicie jedno slowo.

Jest tez przegrodka, do ktorej, odkad jestem na studiach, nikt nie wpadl, zarezerwowana dla osob, ktore wola, aby bzdura pozostala nietknieta.

Popularne posty z tego bloga

Szczęście jako problem inżynieryjny

Jako, że od kilku lat nie czuję się szczęśliwy, od czasu do czasu trochę myślę i czytam o tym, co to w zasadzie jest to "szczęście" i jak to osiągnąć. Wielu ludzi ma wiele ciekawych rad i obserwacji, jest nawet cały instytut co to bada. Pewnie wiele z tego co tu przeczytacie wyda się Wam oczywiste, tak jak i mi się teraz wydaje - natomiast zupełnie takim nie było dla mnie wcześniej i dopiero teraz złożyło mi się w spójny obraz. Chciałbym się z Wami podzielić pewną perspektywą, do której doszedłem myśląc nad uczuciem szczęściem od zupełnie innej strony: Dlaczego projektując robota chciałbym mu dodać możliwość uśmiechania się do innych? Skąd w ogóle pomysł by atakować problem z takiego kąta? Ano, mocno wierzę, że mechanizmy, które widzimy u ludzi do czegoś służą - są wynikiem ewolucji czy cywilizacji i musiały się do czegoś przydać skoro przetrwały i są powszechne. Mimo, że ewolucja jest głupim i ślepym inżynierem, to jednak może da się zreverse-engineerować "do czego
Czytaj więcej

Kilka rzeczy, o których żałuję, że nie powiedziano mi, gdy byłem młody

Jakiś czas temu, z okazji jubileuszu mojego liceum, miałem okazję jako absolwent opowiedzieć cokolwiek wpółczesnym licealistom. Wykorzystałem to jako okazję do zrobienia czegoś w stylu Back To The Future: gdybym był nastolatkiem i przyszła wersja mnie samego mogła cofnąć się do mnie w czasie i dać mi parę wskazówek, co by to było? Poniżej (niekompletna) lista rzeczy, za które byłbym wdzięczny gdyby ktoś mi powiedział. Po pierwsze, byłoby super gdyby ktoś powiedział mi z wyprzedzeniem o wszystkich wypadkach i tragediach, którym mógłbym zapobiec. OK, szczerze mówiąc dodałem ten punkt do listy dopiero jako nasty i zawstydziłem się, że tak dużo rzeczy zdążyłem wymienić, zanim o tym pomyślałem. W szczególności to pewnie oznacza, że za późno dowiedziałem się o Negative Average Preference Utilitarianism i nie zdążyłem jeszcze tego zinternalizować (albo oglądałem za mało "Wydarzyło się jutro" i "Zagubiony w czasie"). Po drugie, szkoda, że nie dostałem na tacy wyników l
Czytaj więcej

Produkt: Ojciec*

Należę do rodziców, którzy traktują wychowanie dziecka jako projekt. Czy może raczej, z racji braku klarownego deadlineu - jako produkt . A to dlatego, że nie ma co ukrywać, że zajmuje to masę zasobów, wymaga nauki, koordynacji, komunikacji, planowania krótko- i długofalowego. Wszystko to można zrobić lepiej, albo gorzej. Moim zdaniem lepiej, jeśli nie ucieka się przed nazywaniem rzeczy po imieniu. Należę też do ludzi, którzy są przerażeni, gdy widzą rodzica próbującego spełnić swoje ambicje poprzez dziecko. Jedna obawa, to, że dziecko może zwyczajnie cierpieć będąc przymuszane do gry na pianinie. Inna, to, że dziecko, które oryginalnie lubiło konie, znienawidzi je po godzinach jazdy konnej na siłe. Sądzę, że odpowiednio "profesjonalny" rodzic, jest w stanie dobierając techniki zaszczepić miłość do pianina, nie zniszczyć miłości do koni i jeszcze wcisnąć gdzieś łacinę (choć to pewnie rzadkość) jednak nawet wtedy jest ryzyko, że dziecko znienawidzi samego rodzica i gdy tylk
Czytaj więcej