Edukacja

masz kupe szczescia, ze swiadomie trafiles na kierunek studiow, ktory cie bawi

Uwazam, ze studia powinny byc przed liceum. Tzn najpierw powinno sie zrobic to co sie lubi, a potem jak Ci sie to juz przeje, to dla relaksu pouczyc sie troche tych wszystkich innych rzeczy, z ktorych sklada sie swiat.

zwlaszcza z ta szkola bardzo bym chcial wrocic i sie czegos nauczyc ale ja bym to wiazal z tym ze im jestem starszy tym paradoksalnie jest mi mniej wstyd pytac o cos i mniej wstyd przed innymi ze czegos nie wiem

Tylko, ze ja teraz jakbym poszedl do liceum [a snilo mi sie to juz pare razy, wiec wiem], to bym nie usiedzial na lekcjach nie zadajac ciagle pytan. Chcialbym podyskutowac o wszystkim. Chcialbym zrozumiec jak najwiecej waznych rzeczy. Mam wrazenie, ze tak jak jest teraz jest bez sensu. Np. jest sobie przedmiot o nazwie 'chemia', po ktorego 6 latach nauki, wciaz nie wiem czym sie rozni 'witamina C' od 'kwasu foliowego', oraz czy 'Q-enzym Q10' to cos prawdziwego, czy wymysl reklamotworcow. Czuje sie zagubiony na stoisku z szamponami jak i przy zakupie batona. Jestem zmuszony przez swoja ignorancje zaufac reklamie! Przeciez to brzmi nawet glupio.

Czy szkola podstawowa nie moglaby nauczyc podstaw? Ale takich prawdziwych i uzytecznych? Zebym nie musial sie czuc jak idiota, gdy mi mowia, ze we krwi mam niski poziom 'leukocytow', a ja nie wiem czym sie to rozni od 'limfocytow'? Ja nawet wiem, ze mialem o tym zajecia w liceum, ale ta wiedza utonela w gaszczu innych pierdol, ktore ulecialy zaraz po sprawdzianie.

Ja wiem, ze sa ludzie ktorzy interesuja sie biologia, sam sie interesuje! Ale jestem pewien, ze tak jak informatyka w liceum nic nie ma wspolnego z prawdziwa informatyka, tak samo chemia w szkole nie ma nic wspolnego z chemia na studiach, a biologia z biologia itd. Nie wierze, ze tak wygladaja podstawy chemii, jak to co widzialem w szkole. Jesli tak jest, to chyba studia powinny trwac 27 lat, zanim by doszly do czegos naprawde ciekawego.

Powiem szczerze, czuje, ze w dzisiejszym swiecie nie wypada mi myslec o sobie jako o inteligencie. Wiedza ktora posiadlem nie wystarczy mi do naprawy pralki, dokonania swiadomych zakupow, czy grania na gieldzie. Ja wiem, ze nie tylko z tego sklada sie zycie, ale w pozostalych dziedzinach jeszcze trudniej mowic o edukacji publicznej.

Popularne posty z tego bloga

Szczęście jako problem inżynieryjny

Jako, że od kilku lat nie czuję się szczęśliwy, od czasu do czasu trochę myślę i czytam o tym, co to w zasadzie jest to "szczęście" i jak to osiągnąć. Wielu ludzi ma wiele ciekawych rad i obserwacji, jest nawet cały instytut co to bada. Pewnie wiele z tego co tu przeczytacie wyda się Wam oczywiste, tak jak i mi się teraz wydaje - natomiast zupełnie takim nie było dla mnie wcześniej i dopiero teraz złożyło mi się w spójny obraz. Chciałbym się z Wami podzielić pewną perspektywą, do której doszedłem myśląc nad uczuciem szczęściem od zupełnie innej strony: Dlaczego projektując robota chciałbym mu dodać możliwość uśmiechania się do innych? Skąd w ogóle pomysł by atakować problem z takiego kąta? Ano, mocno wierzę, że mechanizmy, które widzimy u ludzi do czegoś służą - są wynikiem ewolucji czy cywilizacji i musiały się do czegoś przydać skoro przetrwały i są powszechne. Mimo, że ewolucja jest głupim i ślepym inżynierem, to jednak może da się zreverse-engineerować "do czego
Czytaj więcej

Kilka rzeczy, o których żałuję, że nie powiedziano mi, gdy byłem młody

Jakiś czas temu, z okazji jubileuszu mojego liceum, miałem okazję jako absolwent opowiedzieć cokolwiek wpółczesnym licealistom. Wykorzystałem to jako okazję do zrobienia czegoś w stylu Back To The Future: gdybym był nastolatkiem i przyszła wersja mnie samego mogła cofnąć się do mnie w czasie i dać mi parę wskazówek, co by to było? Poniżej (niekompletna) lista rzeczy, za które byłbym wdzięczny gdyby ktoś mi powiedział. Po pierwsze, byłoby super gdyby ktoś powiedział mi z wyprzedzeniem o wszystkich wypadkach i tragediach, którym mógłbym zapobiec. OK, szczerze mówiąc dodałem ten punkt do listy dopiero jako nasty i zawstydziłem się, że tak dużo rzeczy zdążyłem wymienić, zanim o tym pomyślałem. W szczególności to pewnie oznacza, że za późno dowiedziałem się o Negative Average Preference Utilitarianism i nie zdążyłem jeszcze tego zinternalizować (albo oglądałem za mało "Wydarzyło się jutro" i "Zagubiony w czasie"). Po drugie, szkoda, że nie dostałem na tacy wyników l
Czytaj więcej

Produkt: Ojciec*

Należę do rodziców, którzy traktują wychowanie dziecka jako projekt. Czy może raczej, z racji braku klarownego deadlineu - jako produkt . A to dlatego, że nie ma co ukrywać, że zajmuje to masę zasobów, wymaga nauki, koordynacji, komunikacji, planowania krótko- i długofalowego. Wszystko to można zrobić lepiej, albo gorzej. Moim zdaniem lepiej, jeśli nie ucieka się przed nazywaniem rzeczy po imieniu. Należę też do ludzi, którzy są przerażeni, gdy widzą rodzica próbującego spełnić swoje ambicje poprzez dziecko. Jedna obawa, to, że dziecko może zwyczajnie cierpieć będąc przymuszane do gry na pianinie. Inna, to, że dziecko, które oryginalnie lubiło konie, znienawidzi je po godzinach jazdy konnej na siłe. Sądzę, że odpowiednio "profesjonalny" rodzic, jest w stanie dobierając techniki zaszczepić miłość do pianina, nie zniszczyć miłości do koni i jeszcze wcisnąć gdzieś łacinę (choć to pewnie rzadkość) jednak nawet wtedy jest ryzyko, że dziecko znienawidzi samego rodzica i gdy tylk
Czytaj więcej