P,NP i RP

W informatyce wyroznia sie co najmniej trzy modele postepowania: deterministyczny, niedeterministyczny i zrandomizowany. Ten ostatni rozni sie od poprzedniego brakiem intuicji - podejmowane decyzje sa zupelnie losowe.

Pewnie nie jestem jedynym, ktory zastanawial sie jak pogodzic dwa dogmaty: wolnej woli i niezaleznosci Boga od czasoprzestrzeni. Jak mozna jednoczesnie znac przyszlosc i twierdzic, ze zalezy ona od nas?

Powiedzmy, ze kupujemy akwarium z rybkami, ktore filmujemy na video. Rybki zyja wlasnym zyciem, ktore potem mozemy sobie ogladac, przewijajac tasme wedle uznania. Rybki mialy wolna wole, my mamy mozliwosc obserwowania niezalezna od czasu i miejsca.

gdy ogarniamy procesy myslowe rybki, to wiemy co zrobi, niczego jej nie narzucajac

Problem pojawilby sie, gdyby jakas rybka, chciala z nami pogadac i spytac o to co bedzie jutro. Ten rodzaj interaktywnej ingerencji, jest dla nas klopotliwy. Problemow nie powoduje natomiast ingerencja w postaci wsypywania od czasu do czasu pokarmu, czy zdradzenie rybce, ze pojutrze zmienimy wode w akwarium.

warto zauwazyc, ze brak problemow nie implikuje braku ingerencji

Problemu nie ma zatem, jesli Bog w ogole nie ingeruje w rzeczywistosc, a jest jedynie jej obserwatorem. Wiele osob i tak w to wlasnie wierzy. Tylko, ze ten model Boga jest tylez fajny co bezuzyteczny.

W kultowym z innych powodow Matrixie pada:

Wierzysz przeznaczeniu, Neo?
  • Wierzysz w przeznaczenie, Neo?
  • Nie
  • Dlaczego nie?
  • Bo nie podoba mi sie pomysl, ze cos rzadzi moim zyciem.

No i teraz, odkrycie mej wieczornej kapieli: a co ma piernik do wiatraka. Caly 'paradox' zasadza sie na koncepcji, ze jesli mam wolna wole, to przyszlosc nie moze byc okreslona. A to niby czemu? Na czym polega wolna wola? Na swiadomym podejmowaniu decyzji. Nie na rzucaniu kostka. Jesli wolna wola ma polegac na podejmowaniu losowych decyzji, to osobiscie moglbym odbyc taki dialog:

  • Wierzysz w wolna wole?
  • Nie
  • Dlaczego nie?
  • Bo nie podoba mi sie pomysl, ze cos rzadzi moim zyciem.

Dlaczego postawiony dwukrotnie w tej samej sytuacji mialbym zareagowac inaczej? To dopiero byloby chore. Wierze, ze ludzie podejmuja decyzje tak jak niedeterministyczne algorytmy : w sposob nie wynikajacy jasno z twardych regul logiki, fizyki itd., nie mniej jednak w sposob zgodny z pewna intuicja, prowadzaca do jedynego slusznego wyniku. Istnieje zatem dokladnie jedna przyszlosc mimo, ze jest ona wynikiem naszych decyzji.

Tylko nie mowcie, ze taka wersja wolnej woli jest w istocie kolejnym prawem fizyki, tylko bardzo skomplikowanym. Odpowiadam: jesli juz rozmawiamy o wolnej woli, to sie chyba zgadzamy, ze prawa nie sa 'fizyki', tylko 'boskie' i sila rzeczy, prawo mowiace o korpuskularnofalowej naturze swiatla (wymyslone dnia pierwszego) wpada do tego samego wora, co prawo o wolnej woli (wymyslone dnia szostego).

Popularne posty z tego bloga

Szczęście jako problem inżynieryjny

Jako, że od kilku lat nie czuję się szczęśliwy, od czasu do czasu trochę myślę i czytam o tym, co to w zasadzie jest to "szczęście" i jak to osiągnąć. Wielu ludzi ma wiele ciekawych rad i obserwacji, jest nawet cały instytut co to bada. Pewnie wiele z tego co tu przeczytacie wyda się Wam oczywiste, tak jak i mi się teraz wydaje - natomiast zupełnie takim nie było dla mnie wcześniej i dopiero teraz złożyło mi się w spójny obraz. Chciałbym się z Wami podzielić pewną perspektywą, do której doszedłem myśląc nad uczuciem szczęściem od zupełnie innej strony: Dlaczego projektując robota chciałbym mu dodać możliwość uśmiechania się do innych? Skąd w ogóle pomysł by atakować problem z takiego kąta? Ano, mocno wierzę, że mechanizmy, które widzimy u ludzi do czegoś służą - są wynikiem ewolucji czy cywilizacji i musiały się do czegoś przydać skoro przetrwały i są powszechne. Mimo, że ewolucja jest głupim i ślepym inżynierem, to jednak może da się zreverse-engineerować "do czego
Czytaj więcej

Kilka rzeczy, o których żałuję, że nie powiedziano mi, gdy byłem młody

Jakiś czas temu, z okazji jubileuszu mojego liceum, miałem okazję jako absolwent opowiedzieć cokolwiek wpółczesnym licealistom. Wykorzystałem to jako okazję do zrobienia czegoś w stylu Back To The Future: gdybym był nastolatkiem i przyszła wersja mnie samego mogła cofnąć się do mnie w czasie i dać mi parę wskazówek, co by to było? Poniżej (niekompletna) lista rzeczy, za które byłbym wdzięczny gdyby ktoś mi powiedział. Po pierwsze, byłoby super gdyby ktoś powiedział mi z wyprzedzeniem o wszystkich wypadkach i tragediach, którym mógłbym zapobiec. OK, szczerze mówiąc dodałem ten punkt do listy dopiero jako nasty i zawstydziłem się, że tak dużo rzeczy zdążyłem wymienić, zanim o tym pomyślałem. W szczególności to pewnie oznacza, że za późno dowiedziałem się o Negative Average Preference Utilitarianism i nie zdążyłem jeszcze tego zinternalizować (albo oglądałem za mało "Wydarzyło się jutro" i "Zagubiony w czasie"). Po drugie, szkoda, że nie dostałem na tacy wyników l
Czytaj więcej

Produkt: Ojciec*

Należę do rodziców, którzy traktują wychowanie dziecka jako projekt. Czy może raczej, z racji braku klarownego deadlineu - jako produkt . A to dlatego, że nie ma co ukrywać, że zajmuje to masę zasobów, wymaga nauki, koordynacji, komunikacji, planowania krótko- i długofalowego. Wszystko to można zrobić lepiej, albo gorzej. Moim zdaniem lepiej, jeśli nie ucieka się przed nazywaniem rzeczy po imieniu. Należę też do ludzi, którzy są przerażeni, gdy widzą rodzica próbującego spełnić swoje ambicje poprzez dziecko. Jedna obawa, to, że dziecko może zwyczajnie cierpieć będąc przymuszane do gry na pianinie. Inna, to, że dziecko, które oryginalnie lubiło konie, znienawidzi je po godzinach jazdy konnej na siłe. Sądzę, że odpowiednio "profesjonalny" rodzic, jest w stanie dobierając techniki zaszczepić miłość do pianina, nie zniszczyć miłości do koni i jeszcze wcisnąć gdzieś łacinę (choć to pewnie rzadkość) jednak nawet wtedy jest ryzyko, że dziecko znienawidzi samego rodzica i gdy tylk
Czytaj więcej